-
1 ἠρίον
ἠρίον, τό (ἔρα, s. E. M, nach Schol. Theocr. 2, 13 παρὰ τὸ ἐνηρίσϑαι τῇ γῇ, VLL. erkl. μνημεῖον oder τὸ ἐν τῇ γῇ μνῆμα), Erdhügel, bes. Grabhügel, Il. 23, 126; κενόν Diod. 10 (VII, 74); öfter in der Anth. Seltener in Prosa, οἷς ἠρία ταὐτά Dem. 57, 67, wo es eine feierliche Formel zur Bezeichnung der Verwandtschaft scheint; πατέρων ἠρία Plut. Them. 9; Luc. Deor. concil. 15; vgl. noch Harpocr.
См. также в других словарях:
NOVEMVIRI — apud Athenienses fuêre inter praecipuos eorum Magistratus, qui annuô Imperiô defungebantur sic: ut unusillorum Archon diceretur Fastosque signaret, alter Rex, tertius Polemarchus, reliqui sex Thesmothetae, teste Polluce l. 8. c. 9. Quos… … Hofmann J. Lexicon universale